خواص درمانی درخت بکرایی

درخت بکرایی،درختچه ای خاردار و دارای برگ های مرکب از ۳ - ۵ برگچه منتهی به دمبرگ نسبتاً دراز به طول ۲٫۵ تا ۵ سانتی متر است. برگچه های درخت بکرایی ظاهر بیضوی نوک تیز در دو انتها نازک به طول ۵ تا ۱۰ و به عرض ۲٫۵ تا ۶ سانتی متر دارد. گل های درخت بکرایی دارای مشخصات کلی انواع (Citrusها) و به رنگ سفید مایل به سبز است. کاسه گل درخت بکرایی ۴ لوب دارد و جام گل آن شامل ۴ گلبرگ گوشت دار می باشد. میوه درخت بکرایی مدور به قطر ۵ - ۱۸، سانتی متر به رنگ خاکستری مایل به زرد دارد.

میوه  درخت بکرایی گوشت دار و دارای طعم شیرین و خوراکی است. در داخل آن دانه های متعدد دراز و فشرده جای دارد با قرار دادن میوه در آب موسیلاژ فراوان از آن خارج می شود. قسمت مورد استفاده گیاه، ریشه، برگ، گل و میوه آن است که به مصارف درمانی مختلف می رسند. ریشه گیاه دارای ماده ای به نام دیکتام نین (Dictamnine) است.

خواص درمانی درخت بکرایی

برگ تازه  درخت بکرایی اثر قابض و تب بر دارد. گل های آن استفراغ را تسکین می دهد. میوه نارس آن دیسانتری را درمان می کند. میوه رسیده  درخت بکرایی اشتها آور و مقوی است. میوه نارس را پس از چیدن در گرمای خورشید خشک می کنند و در بازارهای هند عرضه می نمایند. از پوست ریشه، آن گاهی جوشانده تهیه نموده جهت رفع تب مالاریا استفاده می کنند. جوشانده ریشه گیاه با شکر و برنج پخته جهت جلوگیری از اسهال های ساده و رفع تحریکات معدی کودکان مصرف دارد.

محل رویش درخت بکرایی

منشاء اصلی  درخت بکرایی در هند بوده است ولی احتمالا در جنوب ایران مانند بلوچستان وجود دارد. درخت بکرایی علاوه بر شبه قارهٔ هند و جنوب شرق آسیا، در سراسر سریلانکا، تامیل نادو، تایلند و مالزی پرورش می یابد.