خواص درمانی گیاه بادیان

گیاه بادیان درختچه ای زیبا با ظاهر همیشه سبز، به ارتفاع ۳ تا ۴ متر (گاهی بیشتر یا کمتر) و دارای شاخه های ضخیم و مستور از پوست خاکستری رنگ است. از تمام قسمت های گیاه نیز بوی معطر و قوی استشمام می شود. محل رویش آن در نواحی مختلف آسیا مانند چین، ژاپن، فيلیپین، جاوه، هند و غیره است.

این گیاه برگ هایی ضخیم، همیشه سبز، به وضع منفرد ولی به حالت فراهم در قسمت انتهائی شاخه ها دارد. کناره برگ های آن صاف و دو انتهای آن ها باریک است بعلاوه دو زائده (استیپول) نوک تیز و نسبتاً سفید رنگ و زود افت، در قاعده دمبرگ های آن دیده می شود.

گیاه بادیان

گل های آن درشت، زیبا، منفرد و شامل ۳ کاسبرگ و ۶ گلبرگ است. گلبرگ های آن از خارج به رنگ سفید مایل به زرد ولی از داخل به رنگ قرمزاند. در داخل جام گل آن، تعداد زیادی پرچم مشاهده می شود که اطراف مادگی مرکب از ۶ تا ۱۲ برچه آزاد را فرا گرفته اند. این برچه ها از راه قاعده خود، پیوستگی مختصر داشته پس از نمو، به میوه ای تبدیل می شوند که مرکب از ۶ تا ۱۲ فولیکول است. قطعات مذکور چون به وضع عمودی در طول محوری، به شکل ستاره قرار گرفته اند از این نظر به انیس ستاره ای موسوم گردیده است.

رنگ میوه، خاکستری قرمز یا قهوه ای زنگاری است. مجموعه فولیکول های میوه قبل از رسیدن کامل نیز حالت گوشتدار دارد ولی تدریجاً که کاملا رسید، قطعات آن از حالت قائم خارج می شود و وضع باز شده به خود می گیرد ضمناً بر اثر خشک شدن، سخت و چوبی می گردد.

میوه رسیده این گیاه که بادیان نام دارد، تنها قسمت مورد استفاده آن است و بوئی معطر و مطبوع شبیه بوی رازیانه دارد. طعم آن معطر و کمی شیرین است. در داخل هر یک از فولیکول های میوه رسیده بادیان نیز دانه ای بیضوی، صاف، نسبتاً شفاف و به رنگ قهوه ای زرد جای دارد.

بادیان ختائی، بادیان چین، در نواحی شرقی آسیا و بعضی جزایر اقیانوسیه می روید ولی در ایران هیچ نمونه ای از آن یافت نمی شود.