خواص درمانی گیاه سیرک

گیاه سیرک، گیاهی است علفی و پایا که ساقه راست آن به ارتفاع ۳۰ تا ۸۰ سانتیمتر و حتی بیشتر می رسد. از اختصاصات آن این است که اولا ساقه اش معمولا بدون انشعاب است و ثانياً برگ هائی با پهنک بزرگ قلبی شکل و نوک تیز، یا کلیوی و دندانه دار دارد. وجه تسمیه آن به سیرک، از این نظر است که اگر برگ و ریشه گیاه را در بین انگشتان بفشارند و له کنند، بوی محسوس سیر از آنها استشمام می شود. گل های این گیاه، سفید رنگ و مجتمع در قسمت انتهائی ساقه و میوه اش، سیلیک و باریک است.

دانه آن دارای طعمی تند شبیه دانه خردل می باشد.

گیاه دارویی سیرک، در اماکن مرطوب کنار دیوارها، حاشیه جاده ها و زیر سایه درختان می روید. با آن که محل رویش آن تا ارتفاعات ۷۰۰ - ۸۰۰ متری نواحی کوهستانی ذکر شده است معهذا در نقاط مرتفع تر ایران منجمله شمیرانات، در ناحیه ای به نام اوسون، زیر درختان مجاور رودخانه، به حد فراوان یافت می شود.

زنبور عسل از گل های آن، نوش فراوان بدست می آورد و به همین جهت، در زمانی که گیاه دارای گل است، مورد هجوم آن ها قرار می گیرد.

قسمت مورد استفاده این گیاه برای مصارف درمانی که خاصیت گیاه دارویی داشته باشد، کلیه اندام های آن است.

از این گیاه برای درمان بیماری سینه و رفع مشکلات تنفسی استفاده می شود.

محل رویش گیاه سیرک، نواحی شمالی ایران، گرگان: بندرگز جنگل گلستان ، ۹ کیلومتری مغرب قائم شهر. مازندران: دره هراز، جنگل کندوان در ارتفاعات ۲۴۰۰ متری، ۲۵ کیلومتری جنوب قائم شهر، ۴۰ کیلومتری جنوب چالوس. گیلان: رشت، لاهیجان. آذربایجان: سلماس، بختیاری. لرستان: درود، ۲۵ کیلومتری مشرق خرم آباد در ۱۹۰۰ متری. خراسان: کوه نیشابور، دره آبشار اخلمد در ارتفاعات ۱۶۰۰ تا ۱۸۰۰ متری. اطراف تهران: دره جاجرود، لشکرگ، کرج. قزوین است.