خواص درمانی گیاه پنیرک

گیاه پنیرک، گیاهی پایا به ارتفاع ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر و پوشیده از کرک های دراز است که به حالت وحشی در جنگل ها و اراضی بایر می روید. بعلاوه به منظور استفاده های درمانی، کم و بیش پرورش می یابد. ریشه آن گوشتدار، سفید رنگ و ساقه آن، راست و استوانه ای شکل است. برگ هائی متناوب، بزرگ، با دمبرگ دراز، شامل ۵ تا ۷ لوب دانه دار و گل هائی به رنگ گلی مایل به بنفش با تزییناتی از خطوط تیره دارد. مادگی آن مرکب از ۱۰ تا ۱۲ برچه می باشد که هر یک پس از رسیدن، منحصراً دارای یک دانه می گردند.

قسمت مورد استفاده آن، برگ، گل و حتی گیاه کامل است. در نواحی مختلف بتفاوت، گونه های مجاور و یا واریته های آن نیز به مصارف درمانی می رسند.

دربرش عرضی برگ پنیرک، قسمت های مختلف زیر دیده می شود:

• بشره مرکب از سلول های منظم و ناهموار از خارج، که هر دو سطح فوقانی و تحتانی آن، پوشیده از تارهای مختلف به صور ساده، ستاره ای و غده ای است.
• پارانشیم نرده ای شامل یک ردیف سلول که در زیر آن پارانشیم حفره ای با ضخامت کم قرار دارد. در هر دو پارانشیم، بلورهای اکسالات کلسیم متعدد بصورت ماکل دیده می شود.
• در پارانشیم حفره ای و بشره هر دو سطح برگ، سلول های موسیلاژدار دیده می شود.

از برگ این گیاه، لوسیون های بهداشتی جهت تسکین تحریکات پوست صورت و تامین لطافت آن به صور مختلف ساخته می شود که یکی از آن ها، تهیه دم کرده ای از یک مشت برگ در یک لیتر آبجوش است. بطوریکه مدت دم کردن از ۱۰ دقیقه تجاوز ننماید.

برای تسکین ناراحتی های ناشی از تابش گرمای خورشید و آفتاب زدگی، جوشانده ۵۰ گرم گل یا ریشه گیاه را در یک لیتر آب تهیه کرده پس از صاف کردن، به ملایمت در محل سوختگی می مالند.