خواص درمانی گیاه مامیران

گیاه مامیران، گیاهی علفی، پایا، به ارتفاع ۳۰ تا ۸۰ سانتیمتر و دارای برگ های منقسم به ۵ تا ۷ قطعه پهن و دندانه دار است. بر روی دیوارها، نقاط متروک، اماکن سایه دار، حاشیه جاده ها و نواحی مجاور آبادی ها می روید. در تابستان گل می دهد.

گل های آن به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر ساده و میوه اش باریک و دراز است. در تمام گیاه، شیرابه ای به رنگ زرد نارنجی جریان دارد.

کلیه قسمت های گیاه و شیرابه آن مصارف درمانی دارند. ریشه آن مؤثرتر از سایر قسمت ها بنظر می رسد.

مامیران

مامیران را باید در نهایت احتیاط در مصارف درمانی بکار برد زیرا مصرف بی رویه آن ایجاد مسمومیت می نماید. از این نظر جز به اندازه هائی که در مصارف درمانی تعیین می گردد نباید بکار رود.

مصرف مقادیر زیاد عصاره گیاه تازه و یا فراورده های دیگر مامیران، ایجاد مسمومیت می نماید و حتی دیده شده است که موجبات مرگ را فراهم می آورد. قرار دادن مقدار زیاد شیره له شده گیاه بر روی زخم های جلدی نیز مسمومیت بوجود آورده است. از این نظر، در مصرف آن باید نهایت احتیاط بعمل آید.

محل رویش مامیران در نواحی شمالی ایران مانند اطراف رشت (خلیل نوائی) در گیلان، رودبار، عمارلو (کبوتر چاک و زردچین)، بندرگز در گرگان، مازندران و نواحی دیگر می روید.