محققان در یک جنگل بارانی در اندونزی متوجه جراحتی روی صورت یک اورانگوتان نر به اسم Rakus شدند. آنها از تماشای او که جراحتش را با یک گیاه دارویی درمان کرد، شوکه شدند. یک اورانگوتان وحشی در اندونزی در حالیکه زخم دردناکی روی گونه اش داشت، کاری انجام داد که محققان را شوکه کرد: این حیوان برگ های گیاهی که خاصیت درمانی و مسکن دارد را جوید وعصاره آن را روی زخم باز صورتش مالید. سپس از برگ ها به عنوان ضماد برای پوشاندن زخم استفاده کرد. ایزابل لامر (زیست شناس) : "این مورد ، اولین مورد شناخته شده درمان زخم فعال در یک حیوان وحشی با گیاه دارویی است."  لامر می گوید احتمال دارد که "راکوس" در مبارزه با رقیبش دچار این جراحت بزرگ شده باشد. چند روز بعد او در حال استفاده از یک گیاه برای درمان جراحتش دیده شد. زخم ، ظاهراً بدون هیچ عفونتی بهبود یافت.

چگونه با گیاه دارویی خود را درمان کرد

حدود یک ماه بعد از گذاشتن دارو روی زخم ، راکوس ، به طور کامل بهبود یافت. فقط با کمی جای زخم که به سختی قابل تشخیص است. این عکس ، تقریباً دو ماه بعد از اینکه صورتش آسیب دید ، گرفته شد. راکوس در 22 ژوئن 2022 ،  دچار جراحت شد. سه روز بعد ، شروع کرد به خوردن ساقه و برگ های liana ( یک نوع درخت تاک که محققان می گویند اورانگوتان های منطقه suaq به ندرت از آن تغذیه می کنند.) از این رو، رفتار راکوس عمدی و خاص به نظر رسید.  راکوس 13 دقیقه در حال خوردن گیاه بود. سپس 7 دقیقه مشغول جویدن برگ ها بود اما آنها را نمی بلعید. در عوض عصاره آن را روی زخمش مالید. وقتی مگس ها شروع کردند که روی زخمش بنشینند ، او زخمش را با برگ کاملا پوشاند و دوباره به خوردن گیاه مشغول شد.طی 5 روز ، زخم بسته شد. و تا 19 جولای (تقریباً یک ماه پس از اینکه زخم برداشته بود) ، به نظر می رسید که زخم کاملا بهبود یافته و فقط یک جای زخم ضعیف باقی مانده است.درست است که راکوس به عنوان پرستار خودش بود ، اما به نظر می رسد که بیمار خوبی هم بوده است. یک روز بعد از اینکه برگ ها  را روی زخم گذاشت ، دوباره آن گیاه را پیدا کرد و برگ های بیشتری خورد. همچنین بیشتر از حالت عادی استراحت کرد. کاری که محققان می گویند احتمالاً به بدنش شانس بیشتری برای بهبود داد.

از چه گیاهی به عنوان دارو استفاده شد؟

سمت راست: تصویر راکوس در حال خوردن برگهای بیشتر یک روز پس از گذاشتن ضماد روی زخمش.   
سمت چپ: تصاویر برگ های  Fibraurea tinctoria

  ( نوعی تاک که از سایه بان درختان بالا می رود تا به نور خورشید برسد.) دارای خاصیت مسکن ، ضد تب و ادرارآور است. در طب سنتی این منطقه ، از آن برای درمان بیماری های گوناگون استفاده می شود از اسهال خونی و دیابت گرفته تا مالاریا.در تجزیه و تحلیل ترکیبات شیمیایی این گیاه ، وجود فرانودیترپنوئیدها ، آلکالوئیدهای پروتوبربرین تایید شده است که طبق مقاله محققان دارای خواص آنتی باکتریال ، ضد التهاب ، آنتی اکسیدان ، ضد قارچ و سایر ویژگی های مربوط به درمان زخم می باشد. همچنین در مقاله گفته شده دارای خواص ضددیابت ، ضدسرطان ، ضدمیکروبی ، ضدپروتوزوئال ، کاهش چربی خون و دارای پالماتین (ضدسرطان ، ضدالتهابی ، آنتی اکسیدان ، ضدباکتریایی ، ضدویروسی ) می باشد. از لامر پرسیدیم اگرخودش تا به حال این گیاه را امتحان کرده است ، به ما بگوید طعم آن چگونه است؟   نه ، امتحان نکرده ام. این گیاه به ندرت توسط اورانگوتان های منطقه suaq خورده می شود.

راکوس کیست

راکوس، اورانگوتان سوماترایی نَر است که باور بر این است در اواخر دهه 1980 به دنیا آمده است و زمانی که برگ ها را روی زخمش قرار داده، حدود 32 سال داشته است. او برای اولین بار در مارچ 2009 در این مناطق دیده شد. خوددرمانی ای که او انجام داده، به شدت نادر است. محققان می گویند که طی 21 سال و 28.000 ساعت تحقیق در ایستگاه تحقیقاتی، هیچ اورانگوتانی را در حال استفاده ازبرگ برای درمان زخم شان ندیده اند. راکوس متعلق به جنگلی که در آن هنگام معالجه زخمش دیده شد، نیست. اورانگوتان های نر طی دوران بلوغ یا پس از آن از محلی که در آن به دنیا آمده اند، پراکنده می شوند. آنها مسافت های طولانی را طی می کنند برای ایجاد خانه جدید در محیطی دیگر یا در حال رفتن به محدوده خانه دیگران هستند. بنابراین احتمال دارد که این رفتار او در جمعیت بیشتری از اورانگوتان های محل تولدش که خارج از منطقه تحقیقاتی suaq هستند، نشان داده شود.  راکوس تقریباً دو سال پس از جراحتش، در حال رشد است.لامر گفت: او اکنون یکی از نرهای غالب در منطقه تحقیقاتی است.

پماد موضعی چیست 

راکوس برگ ها را جوید و آنها را روی زخم گونه اش قرار داد ، به خودش مراقبت پزشکی داد. زخمش بدون عفونت بهبود یافت و جای آن به سختی قابل تشخیص است. طبق مقاله، رفتار به ظاهر نوآورانه راکوس نشان می دهد که " درمان زخم پزشکی" ممکن است در نیای مشترک انسان ها و اورانگوتان یکسان باشد.  ممکن است درمان زخم با  Fibraurea tinctoria به عنوان یک تصادف شانسی شروع شده باشد. محققان می گویند با توجه به اینکه گیاه، اثر تسکین دهنده گیاه و اضافه کردن ضماد، ممکن است هدف اصلی اورانگوتان حفاظت از زخمش در برابر مگس ها بوده باشد.  مقاله اضافه می کند: اما از آنجایی که باور بر این است که اورانگوتان ها از طریق یادگیری اجتماعی به افزایش مهارت هایشان در بزرگسالی ادامه می دهند، ممکن است این استراتژی درمانی همچنین به صورت اجتماعی و فرد به فرد گسترش یافته باشد.

امکان دارد راکوس دانش پزشکی اش را با اورانگوتان های دیگر به اشتراک بگذارد

در گذشته، اورانگوتان های سوماترا، مهارت به اشتراک گذاشتن ایده های نوآورانه را نشان داده اند.آنها رفتارهای محبوب را گسترش داده اند تا جایی که به یک مرز طبیعی مثل رودخانه رسیدند. این یافته ها می تواند به بینش های جدیدی در زمینه خودمراقبتی و پزشکی در پستانداران نخستین منجر شود. میمون های بزرگ (نزدیک ترین خویشاوندان موجود انسان) مصرف گیاهان به خصوصی را برای فواید درمانی یا ضدانگلی ثبت کرده اند. محققان همچنین گفته اند در گابن (Gabon) شامپانزه ها را در حال گذاشتن حشرات کوچکی روی زخمشان مشاهده کرده اند. اگرچه کارایی این رفتارشان هنوز مشخص نیست. درمان زخم های انسانی به احتمال زیاد برای اولین بار در یک نسخه خطی پزشکی ذکر شده که به سال 2200 قبل از میلاد باز می گردد که شامل تمیز کردن، گچ زدن و بانداژ زخم ها با مواد خاص مراقبت از زخم بوده است. با توجه به اینکه اقدام به درمان زخم در انسان ها نیزهمانند میمون های بزرگ آفریقایی و آسیایی دیده می شود، این امکان وجود دارد که یک مکانیسم اساسی مشترک برای تشخیص و به کاربردن مواد دارای خواص پزشکی یا کاربردی برای زخم ها وجود داشته باشد و اینکه آخرین جد مشترکمان هم قبلاً اشکال مشابهی از درمان موضعی نشان داده است.

منبع

ترجمه توسط گروه وینا