خواص درمانی درخت انگور

منشاء درخت انگور نواحی مختلف آسیا بوده است ولی امروزه در منطقه وسیعی از کره زمین مخصوصاً نواحی معتدله پرورش می یابد.قسمت مورد استفاده درخت انگور  برگ، شیره، گیاهی و میوه آن است. درخت مو دارای آفات متعددی از دسته قارچ ها و حشرات است.پرورش درخت مو در همه نواحی مساعد معمول است به طوری که موستان های وسیعی از آن را در نواحی مختلف می توان یافت. بعضی از واریته های درخت انگور  پایه کوتاه دارند و شاخه های آن ها در سطح زمین یا در ارتفاع کمی از آن قرار می گیرد، بر عکس نمونه های دیگری از آن بر روی تکیه گاه ها متکی می گردند و منظره زیبایی با ظاهر درختچه مانند پیدا می کنند.

درخت انگور

درختچه ای است بالا رونده که به کمک پیچک های خود به سهولت از موانع و درختان مجاور بالا می رود. ساقه درخت انگور گره دار و برگ هایش، متناوب، دارای دم برگ دراز شامل ۵ لوب دندانه دار به رنگ سبز تیره در سطح فوقانی پهنک و کرکدار و مایل به سفید در سطح تحتانی پهنک است. گل هایی کوچک و مجتمع به صورت خوشه مرکب دارد. کاسه گل آن ۵ دندانه ای و جام آن مرکب از ۵ گلبرگ آزاد و ۵ پرچم می باشد.میوه درخت انگور سته و گوشت دار است و پس از رسیدن دارای طعم شیرین و ملایم و رنگ های متفاوت به تناسب نژادهای مختلف می گردد.

خواص درمانی درخت انگور

برگ  درخت مو دارای اثر مقوی ،قابض و مدر است . پیچک مو نیز اختصاصات درمانی برگ را داراست. برگ های جوان مو به صورت تیزان (دم کرده یا جوشانده) در رفع دیسانتری، شکم روش ها، خونروی ها، عدم دفع ادرار، نقرس، زردی، استفراغ، اختلالات گردش خون مربوط به زمان بلوغ و یائسگی، پیدایش برافروختگی در صورت، ناحیه بینی، زنخدان و گونه ها و همچنین در واریس مصرف می شود. گرد برگ های جوان و خشک شده مو، اثر زیاد در رفع خونروی ها مانند خونروی های رحمی (خونروی در فواصل قاعدگی) و خون آمدن از بینی (به صورت بالا کشیدن گرد مو به داخل حفرات بینی) دارد. مشروط بر آن که خونرو یها منشاء ضعف مفرط و کم خونی داشته و حالات التهابی موجبات آن را فراهم نکرده باشد.برگ واریته های مختلفی از انگور که رنگ قرمز دارند بر سایر انواع آن از نظر دارا بودن مقدار زیادتر تانن مزیت دارد. جوشانده برگ مو به صورت حمام های موضعی در رفع سرمازدگی دست و پا توصیه گردیده است.

جوانه های مو

در شیره جوانه های تازه مو را پس از تخمیر به کمک الکل به صورت عصاره درآورده مجدداً تبخیر می کنند، ماده به دست آمده نیز در بعضی نواحی به عنوان قابض، مدر و ضد تشنج مصرف می شود. پیچک مو، در مصرف شیره پیچک های جوان و سبز مو در رفع خونروی های داخلی مخصوصاً اخلاط خونی، اسهال یا دیسانتری های خونی در طب عوام معمول است.

گریه مو

همان قطرات مایعی که بر اثر قطع تنه یا شاخه درخت انگور از محل قطع شده و یا از شکاف شاخه ها خارج می شود، گریه مو نام دارد. گریه مو در رفع بیماری های جلدی، تب خال، ورم پلک چشم، ورم ملتحمه و همچنین در مصارف داخلی جهت دفع سنگ کلیه بین مردم در طب عوام مصرف دارد، ولی بعضی اطباء و محققین آن را داروی موثر ذکر نمی نمایند. آب غوره دارای اثر قابض است. جهت رفع ورم مخاط دهان و نرمی لثه های دندان به کار می رود. 

میوه انگور

 مفید در درمان یبوست ها، التهاب معده و روده، دیسانتری، سیاه سرفه، سل ریوی، احتقاق کبدی و طحال، کم خونی، نقرس، نزله های ششی و غیره است ولی باید توجه داشت که برای این کار اولا انگور رسیده انتخاب شود و ثانیاً نژادی از انگور برای خوردن به کار رود که پوست نازک داشته باشد زیرا پوست ضخیم انگور نه تنها قابلیت هضم ندارد بلکه به علت گیر کردن در بین چین های روده ممکن است موجبات عوارض ناراحت کننده را فراهم آورد مصرف زیاد و بی رویه انگور ایجاد دل پیچه و اسهال های ساده می کند. مصرف روزانه یک تا دو کیلو ،انگور بدون استفاده از غذاهای دیگر که معادل ۷۰۰ تا ۱۴۰۰ گرم شیره آن است اثر ملین ،مدر،دفع اسید اوریک و ازدیاد ترشحات صفرا دارد که در مبتلایان به سوء هضم، سنگ های صفراوی و رسوبات ادراری همچنین در مسمومیت های مزمن از ترکیبات جیوه و سرب درماتوزها (ناراحتی های جلدی مختلف)، بواسیر و بعضی حالات سل ریوی اثر مفید درمانی ظاهر می کند.

شیره انگور

یا آب انگور اثر ملین دارد مصرف آن در کسانی که بر اثر یک بیمای ممتد ضعیف گردیده اند و یا کسانی که پس از یک عمل جراحی احتیاج به تقویت داشته باشند بدون آن که در دستگاه هضم آن ها خستگی به وجود آید نتایج بسیار خوب می دهد. آب انگور غذای بسیار خوبی برای مبتلایان به اوره خون و اسیدوز است.از آب انگور میتواند در موارد ورم کلیه به جای شیر که دارای مواد آلبومینوئیدی و کلرورها می باشد استفاده نمود. آب انگور برای کسانی که رژیم غذایی عاری از نمک دارند مفید است. مصرف آن در بیماری های کبدی توصیه شده است زیرا با خوردن آن عمل گلیکوژنی کبد و دفع صفرا تسهیل می گردد. از معایب آب انگور فقط این است که مصرف مداوم آن ایجاد سنگ کلیه و رسوبات فسفاته می کند و هر قدر نیز آب انگور آلودگی حاصل کرده باشد، تشکیل رسوبات در کلیه سریع تر صورت می گیرد.