خواص درمانی درخت راش هندی

درخت راش هندی، درختی به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ متر حتی بیشتر و دارای برگ هایی نسبتاً پایاست به طوری که ظاهر درخت در مدت نسبتاً زیادی از سال سبز به نظر می رسد. تنه درخت راش هندی به ندرت ممکن است حالت قائم داشته باشد. شاخه های درخت راش هندی در جهات ،مختلف بدون هیچ نظمی گسترش دارد. برگ های درخت راش هندی متناوب، شانه ای، فرد، مرکب از ۵ تا ۷ برگچه بیضوی، نوک تیز و گل های درخت راش هندی به رنگ سفید مایل به صورتی و مجتمع بر روی محوری نسبتاً دراز و واقع در کناره برگ هاست.میوه درخت راش هندی نیام، باریک و دراز ناشکوفا و محتوی یک دانه دارد.

محل رویش درخت راش هندی

در حاشیه جنگل ها و آبگیرهای سواحل جنوبی هند، چین ، جاوه، استرالیا و به طور کلی در بعضی دیگر از نواحی گرم آسیا پراکنده است، در ایران نمی روید. قسمت مورد استفاده این درخت ریشه، پوست، ساقه، دانه، برگ، گل  و میوه آن است.

خواص درمانی درخت راش هندی

 ریشه و برگ درخت راش هندی طعم تلخ و ناپسند دارند و از آن ها به عنوان دفع کرم، درمان بواسیر، خارش و زخم استفاده می شود، به علاوه اثر مدر، اشتهاء آور، مقوی معده و رفع آماس دارد. گل های درخت راش هندی به مصارف درمان بواسیر می رسد. برگ های درخت راش هندی هضم کننده، ملین، ضد کرم و رفع کننده التهاب است . از روغن دانه درخت راش هندی در بیماری های پوستی مختلف مانند جرب و تب خال استفاده می شود و برای این کار آن را در آب لیمو وارد کرده مخلوط حاصل را به خوبی تكان می دهند و با این عمل لینیمان زرد رنگی بدست می آید که از آن برای درمان بیماری های پوستی مختلف مانند داء الصدف (Psoriaisis) و غیره استفاده می شود . روغن دانه درخت راش هندی اثر بند آورنده خون و قابض نیز دارد. روغن دانه درخت راش هندی  در لمباگو و حتی جذام اثرات مفید ظاهر می کند . مصرف گل های درخت راش هندی برای درمان دیابت بین بومیان محل رویش گیاه معمول است.