خواص درمانی گیاه دغدغک

گیاه دغدغک، درختچه ایست به ارتفاع ۱ تا ۴ متر که به حالت وحشی در زمین های آهکی، جنگل ها، تپه ها و دامنه های مشرف به دره های نواحی مختلف مرکز و جنوب اروپا مخصوصاً منطقه مدیترانه و در آسیا مانند هند و غالب نواحی کوهستانی شمال ایران می روید. گیاه دغدغک  به علت زیبایی خاصی گل آن که دارا شدن میوه های متورم پیدا می کند در نواحی مختلف پرورش می یابد. برگ های گیاه دغدغک مرکب از ۷ تا ۱۳ برگچه و گل های گیاه دغدغک درشت زیبا و به رنگ زرد است. در اواسط اردیبهشت تا اوایل تیر ماه به تناسب محل رویش گل می دهد. میوه گیاه دغدغک متورم دارای جدار نازک به طول ۵ تا ۷ به عرض ۳ تا ۴ سانتی متر و محتوی دانه هایی به رنگ قهوه ای مسطح و شفاف است. در داخل پوسته نازک میوه گیاه دغدغک  مخلوطی از گازکربنیک، اکسیژن و ازت جمع می گردد. قسمت مورد استفاده گیاه دغدغک  برگچه های آن است.

خواص گیاه دغدغک

برگچه های گیاه دغدغک اثر ملین، مسهل و همچنین مدر دارند. بررسی های مختلف نشان داد که علاوه بر خواص مذکور اثر تصفیه کننده خون نیز دارا می باشند. دانه گیاه دغدغک  اثر قی آور دارد و اگر به مقدار زیاد مصرف شود ایجاد مسمومیت می کند با آن که اثر مسهلی برگچه های این گیاه قطعی است و حتی گاهی بطور تقلب به برگچه سنا نیز افزوده می شود معهذا به علت طعم تلخ و تهوع آوری که فرآورده های  آن دارند چندان مورد توجه مردم قرار نگرفته است. با این حال در مواردی که دسترسی به مواد مسهلی نباشد از برگچه گیاه دغدغک  استفاده به عمل می آورند. مصرف خیسانده برگچه های گیاه دغدغک در الکل نیز توصیه گردیده است. در مصارف داخلی مصرف دم کرده ۳۰ تا ۱۰۰ گرم برگچه ها در یک لیتر آب و افزودن گیاهان معطر و بی زیان به منظور از بین بردن طعم ناپسند آن بین مردم معمول است. دیگر از صور استفاده از برگچه ها آن است که مقداری از آن را در الکل بخیسانند و سپس یک قاشق آن را در دم کرده یک گیاه معطر و بی زیان وارد ساخته مصرف نمایند.

محل رویش گیاه دغدغک

گیاه دغدغک در منطقه شمال غربی ایران، جنگل های ارسباران، خراسان، نواحی مرزی، ارتفاعات البرز، پل زنگوله، دره کرج می روید.