خواص درمانی گیاه ترشک جنگلی

گیاه ترشک جنگلی، گیاهی کوچک، علفی به ارتفاع ۵ - ۱۵ سانتی متر فاقد ساقه ولی دارای ساقه زیرزمینی دراز، گره دار و پوشیده از فلس هایی به رنگ مایل به قرمز است. در فروردین و اردیبهشت، گل های زیبایی به رنگ سفید با تزئیناتی از خطوط ظریف گلی رنگ یا یاسی و یا گلی مایل به آبی از آن ظاهر می شود. در نواحی مرطوب و اماکن سایه دار و مناطق کوهستانی غالب نواحی اروپا، آسیا و امریکای شمالی می روید. در ایران یافت نمی گردد. برگ های آن دم برگی دراز و منتهی به پهنکی که دارای ۳ برگچه قلبی شکل دارند.

از مشخصات آن این است که بعد از پیدایش گل های بهاره، مجدداً گل هایی عاری از گلبرگ و یا دارای گلبرگ های رشد نیافته پیدا می کند، که منجر به تشکیل میوه می شود در حالی که گل های بهاره بندرت ممکن است ایجاد میوه نمایند. میوه اش دارای ۵ دندانه مانند گیاه قبلی است ولی شکل ظاهری آن بیضوی یا بیضوی - مدور و محتوی دانه هایی است که پس از رسیدن میوه با شدت به خارج پرتاب می گردند. در بعضی نواحی، به علت گل های زیبایی که گیاه ترشک جنگلی دارد اقدام به پرورش آن می شود. به میزان کم نیز به حالت خام یا پخته مصرف می گردد.

خواص درمانی گیاه ترشک جنگلی

گیاه ترشک جنگلی ضد اسکوربوت، مدر، ضد عفونی کننده، نسبتاً قابض و در استعمال خارج دارای اثر بازکننده دمل و جراحات است. در مصارف داخلی نباید برای مبتلایان به سنگ کلیه، نقرس و ورم مفاصل به علت دارا بودن مقادیر زیاد اکسالات پتاسیم تجویز گردد. برای آن اثر قاعده آور قائل اند و بعلاوه آنرا پادزهر مناسبی برای ارسنیک و جیوه می دانند. از اعضای گیاه، نوعی لیموناد خوش طعم تهیه می شود که تشنگی را رفع می کند ومی تواند مورد استفاده بیماران تب دار قرار گیرد. دارای اثر زیاد کننده ترشحات ادرار است. جوشانده گیاه و یا شیره حاصل از آن در رفع التهاب ها اثر مفید ظاهر می کند. مصرف گیاه پخته که بدان کمی شکر افزوده باشند، یبوست های مزمن را درمان می کند. از گیاه خشک جوشانده های ضد اسکوربوت تهیه می شود. در استعمال خارج له شده گیاه تازه بر روی عضو برای سرباز کردن آبسه ها و دمل ها و غیره بکار می رود. در مصرف این گیاه همواره باید توجه کامل داشت که مقادیر زیادتر از حد درمانی آن بکارنرود زیرا ممکن است ایجاد مسمومیت هایی منجر به مرگ نماید.