خواص درمانی گیاه سیاه آل

گیاه سیاه آل، دارای ارتفاعی بتفاوت ۱ تا ۵ متر است. در کنار جریان های آب جنگل ها و حاشیه آن ها می روید.

از اختصاصات آن این است که برگ های گیاه در آغاز مردادماه، رنگ قرمز حاصل می کند و این خود باعث تشخیص آن از درختچه های دیگر می شود.

گیاه سیاه آل از تیره زغال اخته می باشد. این تیره شامل گیاهان گل دار جدا گلبرگ است و تقریبا ۱۰ جنس و ۱۲۰ گونه دارد که عموما در نواحی گرم و معتدله ی نیم کره شمالی به وضع دور از یکدیگر پراکندگی دارند.

قسمت گوشت دار میوه سیاه آل دارای یک ماده رنگی سبز و مالات کلسیم است. در دانه آن 17 تا 20 درصد و حتی بیشتر، روغن خشک شونده و قابل استخراج وجود دارد که به مصارف صنعتی می رسد، هم چنین از چوب آن به علت محکم بودن در صنعت استفاده می شود.

گیاه سیاه آل

این درختچه، برگ هایی متقابل، بیضوی مدور و منتهی به نوک تیز دارد. پهنک برگ آن دارای شكل كاملاً متمایز از گونه قبلی است زیرا مانند آن، ظاهر دراز و کشیده ندارد.

گل های آن بخلاف گونه قبلی، فاقد انولوکر می باشد. میوه آن کوچک، کروی، به قطر ۵ میلی متر و به رنگ قرمز سیاه پس از رسیدن کامل است. از ریشه آن بوی نامطبوع و تهوع آور استشمام می شود. پوست ساقه و گل های آن نیز بوی ناپسند دارد.

وجود یکی از پایه های آن در منطقه، باعث می گردد که در طی مدتی کوتاه، تمام آن منطقه از این درختچه اشغال شود زیرا پاجوش های فراوانی، در پای هر درختچه ظاهر می شود و با این عمل پراکندگی سریع آن در منطقه فراهم می گردد. پایه های مختلف آن، گاهی حالات غیر طبیعی از نظر وضع قرار گرفتن برگ برروی ساقه و یا اجزای گل نشان می دهند. ممکن است برگ های گیاه به شکل دسته های ۳ تا ۴ تائی برروی ساقه ظاهر شوند و یا آن که بعضی از پرچم های گل به گلبرگ تبدیل گردند.

گل های آن مورد توجه زنبور عسل نیست. قسمت مورد استفاده این گیاه، میوه و پوست ساقه آن است.

محل رویش گیاه سیاه آل

این گیاه شمال غربی ایران، جنگل ارسباران است. این گیاه در نواحی کوهستانی تا ارتفاعات ۱۲۰۰ متری می روید. در غالب نواحی اروپا و آسیا منجمله ایران، نواحی شرقی سیبری، آلتائی و هیمالیا تا ژاپن پراکندگی دارد.